Ik mag weer
Hallo allemaal,
voor wie nog een keer mee wil reizen, begin december ga ik van de kerstsfeer in New York genieten. Wil je een bericht ontvangen als ik een nieuw verhaal heb gepost? Vul dan vooral je emailadres in op het voorblad:
Misschien tot later
Chelsea en Disney
Vandaag wordt ik bijtijds wakker, maar helaas moest ik wel meteen aan de slag .... met inpakken! Want mijn laatste dag hier is aangebroken. De planning voor vandaag heeft nogal wat wijzigingen ondergaan ... nog een yogales, een broadway show, naar Brooklyn Park ... ik kon maar niet beslissen.
Nou goed, voor de yogales ben ik te laat ... en verder laat ik het maar op me af komen. Het is echt heerlijk weer vandaag, de koude wind van gister is verdwenen als sneeuw voor de zon. Het is echt lente. Kom, ik ga eerst nog even wat rondwandelen in Chelsea. Ik loop heel 14 Street af naar het westen. Onderweg kom ik een grappige galerie tegen, die mijn aandacht trekt vanwege de Japanse naam en de Japanse meiden die net al giechelend naar buiten komen. Ja hoor, de galerie is open. Kom, ik loop gewoon naar binnen, waarom niet?
Er is momenteel een kleurige tentoonstelling over weven. Er komt meteen iemand op me toe gelopen om uit te leggen waar het allemaal over gaat. Een nieuwe weeftechniek, ontdekt/uitgevonden door een oude Japanse vrouw, die een fout had gemaakt en het effect leuk vond. En er mee verder is gegaan.
Voor ik het in de gaten heb, zeg ik: 'Hoezo nieuwe techniek? Het is gewoon weefwerk ....' Maar dat zag ik toch verkeerd. Ze legt me uit waarom, maar ik weet nog steeds niet wat er nou anders aan is ... veel franje, veel kleur. Best gezellig, met een mooi prijsje er aan, ook .... Een klein etuitje kost zo'n 70$
Of ik het ook even wil proberen? Er staat een opgetuigd weefgetouw waar een kleurige lap uit gebreid wordt. Die gaan ze aan het Hiroshima Peace Museum schenken. Ik laat het aan me voorbij gaan, maar aangezien ik ook in Hiroshima geweest ben en dat heel indrukwekkend vond, praten we daar nog even over verder.
Ik denk dat het weefwerk wel goed past bij alle andere, vaak kleurige dingen, die door vredelievende mensen geschonken wordt.
Ik loop door naar Chelsea Market, waar het gezellig druk is. Ik haal er meteen mijn lunch: een goedgevulde wittebonensoep met spinazie (ik verzin het echt niet) ... die ik in een speeltuintje om de hoek lekker rustig ga zitten opeten. Even later komen er twee kids, broertjes, duidelijk. De oudste gaat de jongste leren hoe hij als een aapje aan zo'n dwarsliggende ladder van de ene kant naar de andere moet slingeren. De jongste vindt het eerst veel te moeilijk, maar oudere broer blijft aansporen en uiteindelijk lukt het inderdaar. Ze zijn allebei zo trots als een pauw, vooral ook omdat ik het gezien heb. Heel stoer!
Kom, het is veel te mooi weer om een musical te doen, dus ik ga inderdaad naar Prospect Park, waar het Japanse kersenbloesemfeest gevierd wordt. Daar komen dan veel jongelui in prachtige kledij op af. En dus met de subway die kant op. Als ik weer boven de grond kom, blijkt het daar afgeladen te zijn .... iedereen blijft maar een zo'n beetje staan ... veel Japanners ook, misschien moeten die hier verzamelen van hun reisgids of zo? En dat daar, dat lijkt een rij .... staan die mensen voor het toilet te wachten? Ik niet, ik ben slim, ik duik even het Brooklyn Museum in, want ik heb de hal van de week gezien en die is groot en vrij toegankelijk en daar hebben ze vast een toilet. Ja hoor, ik hoef niet eens te wachten.
Enigszins triomfantelijk kom ik weer naar buiten. Nou even de ingang van het park zoeken. Waar was dat ook weer? Die kant toch op?
Verrek, krijg nou wat, die mensen staan allemaal in de rij voor het park!!?? Een GIGA lange, slingerende rij mensen .... hè? Moet je betalen dan voor de entree? ... vraag ik iemand uit de rij ... Ze weet het niet 'probably ...'
Ik kan me niet herinneren dat ik dat vorige keer heb moeten doen, toen kon ik gewoon naar binnen lopen, volgens mij ... Ik had hier zo'n 1,5 uur door willen brengen, maar dit ziet er uit als 1 uur in de rij staan .... daar pas ik toch echt voor. Zelfs het ijscokarretje heeft behoefte aan een nummersysteem .... *zucht* , dan maar retour Manhattan.
De Disney Store in. Ik wil best nog een paar leuke T shirts. En Bryant Park is ook geduldig, daar ga ik lekker in de zon zitten tot het tijd is om naar het hotel terug te lopen. Lopen, want ik wil onderweg nog even naar een jeans winkel, waar ik helaas dit keer niet kan slagen ....
en dan is het echt tijd voor de trip naar JFK ... en de vlucht naar huis ... die verloopt gelukkig probleemloos en voor ik het weet zit ik weer in mijn eigen flatje ... en is New York City weer even heel ver weg ....
Nog wat meer foto's hier
Central Park en Baseball
Vanmorgen word ik wakker van iemand die op de gitaar zit te oefenen .... in een hotel om half negen 's morgens? Zo goed speelt ie nou ook weer niet ... Ik lig een beetje in mezelf te grommen om die rare activiteit, maar besluit al gauw om dan maar bijtijds op te staan.
Het zonnetje schijnt, maar buiten blijkt het toch pittig koud. En dat komt door een forse noordoosten wind. Brrrr ... Iets binnenshuis om mee te beginnen, dan maar ...
Dat wordt dan the society of illustrators, een museum gewijd aan de strip. En als je niet van strips houdt, dan moet je hier zeker niet binnengaan. Het is een klein museumpje en ditmaal met een passend klein prijsje, voor 10$ mag je de 4 verdiepinkjes af. Langs de trappen hangt ook nog van alles, maar ik word wel gestoord door personeel dat van alles naar de 4e verdieping, wat voor ons trouwens de 3e is, ze beginnen hier bij 1 te tellen. Rare jongens, die Amerikanen ... Op die verdieping bevindt zich het restaurant, compleet met kunst en een dakterras. En dat dakterras wordt opgeleukt met nieuwe coniferen ... Maar ja, die komen niet vanzelf naar boven, natuurlijk ...
Er hangt van alles en nog wat, o.a. een tenstoonstelling over de strip 'Corto Maltese' en diens tekenaar en avonturier Hugo Pratt ..
Als ik weer buiten sta, besluit ik om mijn 2e fietsgroupon te innen. Een hele dag fietsen zit er niet in met dit weer, maar ik wil de groupon wel gebruiken en bovendien krijg je momenteel na afloop een never-ending coupon voor 50% korting. Een uitstekende deal, want dan hoef ik voor een volgende trip geen groupons te kopen en me dus nergens voor vast te leggen!
Onderweg naar de fietsverhuur kom ik nog langs de Apple Store en kom, laat ik eens naar binnen gaan ... tenslotte ben ik aan het dubben over een iPhone of zoiets ....
De winkel is AFGELADEN!!!
Mensen wat een volk. De ruimte staat vol lange tafels waarop je de hebbedingen uit kan proberen, maar voor elk item staat wel een rij ...pffff ... ik zie ook hele stoere horloges ... net een klein ipadje ... maar er staat geen prijs bij, dus ik denk dat ik maar weer naar buiten ga, op naar de fietsen ...
En laat ik me vandaag maar beperken tot een rondje Central Park. Dat heb ik tenslotte nog nooit helemaal gedaan. Oh zeg, dat komt lekker uit, het park is vandaag afgesloten voor auto's! Lekker! Het is nog behoorlijk pittig fietsen. Vooral de eerste helft, met wind tegen. Maar ook omdat het park nog flink heuvelig is .... poeh, ik moet af en toe gewoon afstappen!
Maar het is wel heerlijk, zo in de lente. De bomen worden al lekker groen en er bloeit van alles. De roze bloezems zijn bijna op hun einde, maar de witte bloeien nog volop en rode bloesems zitten al ruim in de knop. Vogels zijn aan alle kanten te horen, ik spot een enkele blauwe Jay en ook een paar knalrode Cardinals:
Ik duik op de terugweg even de Upper West Side in, rond 85 street, want ik mis 'mijn' buurtje toch echt wel! Zo lekker rustig en 'residential' .... Het hotel waar ik nu zit bevalt me uitstekend. Ruime kamer, badkamer en toilet op de gang, maar schoon en wachten is niet nodig. Wifi alleen beneden en niet zo heel standvastig, maar voor de prijs (90$ all-in), daar mag een mens zeker niet voor klagen. En het ligt lekker centraal, met een Starbucks om de hoek voor iets betere wifi en Union Square voor prima subway verbindingen. Maar Upper West, dat is toch anders ....!
Weer terug in Central Park begeef ik me ook nog even de zogenaamde Ramble in, voor de ultieme rust.
Maar daarna is het wat het fietsen betreft, weer mooi geweest voor vandaag. Ik krijg gewoon spierpijn van al die bedrock heuvels! En dus lever ik de fiets weer in, krijg mijn coupon en stap met pijnlijke benen riching Bookoff, op 45 street. Onderweg stuit ik zowaar op een winkeltje waar ik al heel lang eens heen wil, maar wat ik steevast vergeet: the Christmas Cottage.
Wat een heerlijk gek winkeltje! Ik kan een (zeer prijzige) kerstbal met de tekst IheartNY natuurlijk niet laten liggen!
Ook in Bookoff slaag ik uitstekend: 11 Japanse (kinder)boeken voor 1$ en 3 DVD's voor 2,5$. Helemaal gelukkig ga ik weer terug naar het hotel. Om me flink in te pakken voor de avond. Ik heb een kaartje voor een wedstrijd tussen de Yankees en de Mets, 2 New York teams en dus lekkere rivaliteit. Nu ben ik eigenlijk een Mets fan, maar ik heb een Yankee T-shirt en de game is in het Yankee stadium, dus ach, vanavond maar eens overstappen naar de concurrentie. Trouwens, de Yanks are on the roll ... ze hebben de laatse 11 wedstrijden gewonnen.
En vanavond volgt de 12e .... al in de eerste inning wordt er een homerun geslagen. Het stadion is dan ook aardig vol, met Mets fans naast Yankee fans, geen enkel probleem.
Overigens start de wedstrijd niet zonder eerst het volkslied. Of iedereen maar wil gaan staan en de pet af wil doen. Zo gezegd, zo gedaan. O, kijk nou, de tekst wordt getoond op een van de grote schermen. Ik ga nog meezingen, ook, want het is een lekker deuntje, eerlijk is eerlijk.
Een lekker wedstrijd, ook. Ik amuseer me enorm ook al ben ik in mijn uppie, en ik juich lekker hard mee bij mooie acties op het veld. Als er een nieuwe slagman op komt, wordt er muziek gespeeld van zijn keuze. Zelf vind ik vooral de Zuid-Amerikaanse deuntjes lekker swingend, maar rap komt natuurlijk ook veel aan de orde ... en ach, heel voorzichtig vind ik dat ook wel aardig ....
Ook krijgen we een taalles ... en laat dat deze keer nou Nederlands zijn!! Alle spelers proberen het woord 'binnenstebuiten', oftewel 'inside out' te zeggen .... lachen ... ik ga helemaal uit mijn dak ... (dat kan dan ook van het pintje zijn wat ik bij zo'n wedstrijd drink ...)
De cheesy joke van vandaag:
"Why did the skeleton not go to the party?"
"Because he had no body to dance with."
Hahahahaha, ik hou van dit soort humor!!
Ondanks de kou had ik me voorgenomen de hele wedstrijd uit te kijken .... maar ... ik krijg het toch wel echt koud, inmiddels ... Zeker in combi met de vermoeidheid .... Weet je wat, er staan nu 2 Mets op de honken ... als ze scoren (het staat 6-0 voor de Yanks), dan blijf ik ....
Helaas ... er volgt geen punt en dus ga ik om half negen, na 90 minuten heerlijk honkbal, toch maar terug naar mijn hotel. Maar ik heb genoten, dat zeker! Het is uiteindelijk 6-1 geworden ...
Nog een paar foto's hier
Food tour en Bios
Vanmorgen heb ik een zogenaamde 'food tour' staan met Susan Nez, alweer een groupon. De buurt is Queens, en dat is geen verkeerde buurt, want enorm cultureel divers. Ze grapt dat ze haar tour vaak 'Around the World in 80 minutes' noemt, maar dat steeds meer mensen die pun ontgaat .... LOL
We beginnen in 'Athene'. Ze heeft heerlijke pastries, gevuld met kaas en spinazie, bij zich, gemaakt door een Koreaanse die een Grieks bakkerijtje runt. En die nuttigen we dan op een plein met allerlei vereeuwigde Griekse beroemdheden. Errug lekker en er is genoeg, dus ik neem er nog een (een trend die zich zo de hele tour voortzet ...
Dan lopen we de buurt in en komen bij wat groente- en fruitzaken. Deze foto is voor mijn moeder genomen, die vindt dat rucola er uitziet als paardebloemengras .... nou, dat wordt hier inderdaad ook verkocht! (Niet zo goed te lezen op de foto, maar in het midden voor )
We gaan binnen bij de Apple House Juice Bar, waar we vers geperst appelsap uit 4 appels krijgen. Echt heerlijk! Trouwens, ze zijn onderdeel van een fruitzaak, en ze maken elke combinatie sap die je wilt. Wow .... Zo lekker ...
Onder uitgebreide informatie lopen wel richting een bakkerij. Woah, zulke uitnodigende taarten in de etalage! Daar krijgt een mens nog meer trek van ... Ik weet niet meer precies wat we hier aten, maar het was lekker en zoet, en meer dan genoeg, dus ...
Daarna op naar een zaak met veel kaas en olijven .... Stukjes mozarella (zelf gemaakt en zalig!) en sneetjes pittige salami. Uitstekende combinatie, trouwens. Wat hier overbleef, nam Susan mee naar huis. Ze eet meestal niet mee, tenzij er te veel overblijft, want dat vindt ze zonde. En gelijk heeft ze.
Bij een Egyptenaar krijgen we wat Baklava. Noord-Afrikaans, zegt ze, dus minder zoet dan de Griekse. Nou heb ik best wel eens Marokkaanse Baklava geproeft, maar mijn tanden blijven daar altijd van aan elkaar geplakt zitten ..... Maar niet van deze ... Niet zo waanzinnig zoet, maar lekker knapperig en het smelt op je tong ... woa, lekker .... Ik neem me voor hier later eens te gaan shoppen ... (dat is me deze trip trouwens niet meer gelukt, maar kom, ik hoop nog weer eens naar New York te gaan, dus deze buurt gaat zeker nog eens aan de beurt komen! We lopen rond 30 Ave x 30 Street in Queens, LIC).
Je vindt hier ook de Astoria Music store, waar o.a. Louis Armstrong opnames heeft gemaakt:
En in de buurt het Steinway museum, dat schijnt heel leuk te zijn. Oh, en dat ligt dan weer in de buurt van het Museum of Moving Image ... daar had ik ook nog naar toe gewild, maar dat is weer niet gelukt ....
Als laatste een variant op de hotdog: met avocado! Nou, daar kun je me voor wakker maken. Ik had eerst een beetje spijt dat ik niet voor de vegetarische optie had gekozen, ik wil deze trip niet zoveel vlees eten, want ik vermoed zomaar dat er niet veel scharrelvlees bij zit. En de vegetariers krijgen een pittige empenada met kaas ....hmmmm, dat klinkt erg goed!
Maar ik weet ook dat een echte hotdog heel wat lekkerder is dan wat je bij die heetwaterkarretjes haalt, zodoende .... En mijn spijt verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik die avocado-dogs zie ..... Smullen weer!
De 80 minuten zijn inmiddels uitgelopen tot 2,5 uur, en ik MOET helaas weg, want ik heb nog een andere tour staan om 2 uur. En daar moet ik voor de subway in. Oh boy, de rit met overstap duurt een stuk langer dan ik had verwacht en ik merk dat ik het niet ga halen .... en inderdaad is de groep al vertrokken voor ik er ben. Het zou een 'kunst in de stad' tour zijn door Brooklyn. Jammer, maar niet anders ....
Even denken, wat nu? Ik kijk rond en schat in of ik de buurt leuk genoeg vind om zelf rond te lopen, maar merk dat de noodzaak voor een toilet hoger is en ik ken deze buurt niet en weet dus niet waar te zoeken. Terug naar huis, dan maar even ...
Daar neem ik even rust, hang wat achter de pc en besluit naar Washington Square Park te lopen om daar wat te genieten van de actie .... en ik duik ook even de NY U bookstore binnen, want ik wil het laatste boek van Alice Hoffman kopen. Dat blijkt dan echt een kinderboek, maar ach, daar houd ik ook wel van. Het is een leuke winkel en ik zwicht voor nog wat andere aankopen.
Op weg terug naar het hotel (op loopafstand door een lekker buurtje), loop ik te dubben wat ik vanavond zal gaan doen. Eigenlijk wilde ik naar Broadway, maar de moeheid gaat al aardig in mijn benen zitten, en om de hoek van mijn hotel is een bios waar een film ziet die ik wil zien: The second best Marigold Hotel. Weet je, als ik langs de bios loop, dan ga ik een kaartje kopen, en anders wordt het Broadway. Oh, verrek, daar is de bios al .... nou, beslissing genomen, dus!
Het is wederom een leuke film (deel I heb ik een paar jaar terug in Upper West gezien) en ik heb geheel in stijl een bak popcorn en een beker cola ligt gekocht. Zo'n beker is dan 0,5 liter! De bak popcorn was te behappen, want ik heb voor de 'mini' uitgave gekozen. Je kunt ook rustig 1 kg nemen, als je wilt! Het was lekker rustig in de bios en dus heel makkelijk om even de reis van New York naar India te maken ....
nog een paar extra foto's vind je hier
Varen en Kunst (of liever: de Kunst van het Varen ....)
Vanmorgen vind ik het tijd om een leuke groupon te innen, namelijk een voor een 2 uur durende zeiltocht over de Hudson. Ik heb al emailcontact met de zeiler gehad, en hij kon me deze week inplannen. We zouden later nog een dag afspreken, zodat ik mooi weer uit kon kiezen. Voor het gemak heeft hij wel mijn groupon al ge-ind, zag ik ... om vervolgens niet meer te reageren op mijn mailtjes! Afijn, vandaag was een van de mogelijke dagen en ik heb via de mail laten weten dat ik eraan kom.
De boot ligt in de marina bij Liberty State Park, New Jersey. Oftewel: aan de andere kant van de Hudson. En dus moet ik met de zogenaamde PATH-trein die kant op. Dat is trouwens net een subwaytrein, alleen valt ie niet onder het netwerk van New York City en is een ritje duurder. Voor 4$ kom ik aan de andere kant. Alwaar ik een stukje door NJ wandel. Nog nooit eerder geweest, trouwens.
Nou, in deze buurt is het niet zo slecht vertoeven, volgens mij, ik zou het er best uithouden. En vlakbij de marina zelf natuurlijk de echt mooie flatjes, daar kan een doorsnee burger alleen maar van dromen. Trouwens, van het soort bootjes dat daar liggen ook ... net als van de auto's waarmee de eigenaren af en aan rijden.
Maar niet de eigenaar van het bootje waar ik mee zou zeilen, helaas, die laat het mooi afweten. Een andere bootsman weet wie het moet zijn, maar geeft aan dat het 'nog te vroeg in het seizoen is, ze zijn er niet ....'
Nou, fraai dan! Kom, ik ga proberen of er nog zoiets bestaat als een telefooncel, dan kan ik 'm door de lijn trekken. Ik vraag het een donkere juffer die de toilets staat schoon te maken, maar ze kijkt me aan alsof ik van mars kom. Daar moet ik inwendig wel om grinniken ..... ik loop echt een eeuw achter, stel ik vast ... maar het valt mee, de juffer is immigrant en het Engels maar matig machtig. Na even denken wijst ze me op het hoofdgebouw, waarbij ze ondertussen haar pruik recht trekt alsof het een pet is ... ging volkomen argeloos, maar zag er geweldig grappig uit!
Het hoofdgebouw dus. Zo gezegd, zo gedaan ... Ik mag de telefoon van de balie even gebruiken, 't is immers toch een lokaal nummer .... maar ik krijg een antwoordapparaat dat me aanbeveelt te mailen, want op die manier zijn ze beter bereikbaar .... ja, ja ....? (Inmiddels heb ik contact met groupon over deze meneer .... ik ben benieuwd hoe dat af gaat lopen .... 50$, die wil ik mooi terug!)
Nu ja, de verwachte regen zit er aan te komen, dus een droog vaartochtje was het niet toch geweest. Ik pak het veer terug naar Manhattan, duik de subway in en begeef me richting Brooklyn Museum. Daar hebben ze 2 leuke exposities die ik wil >>> zien: de opgedoken notitieboekjes van Jean Michel Basquiat en schilderijen van Kehinde Wiley....
Ik ben niet per se een fan van Basquiat's werk, maar wel van de film die over hem gemaakt is. En het is toch grappig hoe anders je naar iemand's werk kijkt als je er wat achtergrond informatie over krijgt. Er wordt veel toegelicht en er draait ook een video met een interview met de kunstenaar. Als ik die video zie, krijg ik nog meer respect voor Jeffrey Wright, die Basquiat zo raak neerzet in de film. Ik koop meteen een DVD met interviews van mensen die Basquiat gekend hebben. Trouwens, ik meen dat Madonna nog een relatie met hem heeft gehad ... niet dat dat nou zo'n indrukwekkend nieuwsfeit is, maar goed ....
De expositie van Wiley is ook boeiend. Ik vind zijn werk heel origineel en het is sowieso leuk als iemand zo plotseling zo'n enorm succes heeft met iets .... Hij beeldt zwarte mensen af in poses van bekende schilderijen (waar dan meest alleen blanken in goede doen staan afgebeeld), vergezeld van veel bloemselmotieven in herhaling. (Die worden trouwens door een team van schilders gedaan, niet meer door hem zelf, heb ik eens in een docu gezien.) Het is zeker leuk om die schilderijen dan met elkaar te vergelijken, maar toch viel me op dat de afbeeldingen van W geen actie hadden, er zit volkomen geen beweing in .... wat het origineel vaak wel heeft. Dat komt ongetwijfeld deels omdat hij geen achtergronden gebruikt, maar volgens mij ook omdat de modellen heel geposeerd blijven ... Maar misschien is dat wel zijn bedoeling, dat zou kunnen.
Het is in ieder geval super indrukwekkend om die giga-grote schilderijen zo bij elkaar te zien hangen.
Wiley doet ook in nep glas-in-lood afbeeldingen en bronzen. Best veelzijdig, dus.
Buiten gekomen merk ik dat het behoorlijk heeft geregend en de kersenbloesems voor het museum hebben de straten roze gekleurd. Ja zeg, ik ga zaterdag naar het kersenbloesemfeest in Brooklyn Prospect Park, dus of het maar niet al te vaak zo gaat regenen .... straks zijn er geen bloesens meer over!!
Gauw naar het hotel om me verkleden voor mijn Broadway show van deze week: 'Finding Neverland'. Die had ik in een opwelling gekocht na het vinden van een discountcode ... achteraf had ik daar een beetje spijt van, want er zijn heel veel andere shows die ik eigenlijk liever had gezien ... en daar kom ik alsmaar niet aan toe ....
*zucht*, het leven van een toerist hier is wel erg zwaar, hoor!
De musical is mooi. Er speelt een hond in mee, en dat stoort me eigenlijk. Dieren horen niet op het toneel, vind ik. Maar goed, het dier hoeft maar af en toe op, dus vooruit dan maar .... hopen dat het geen trend wordt!
Het is het verhaal van de schrijver van Peter Pan, naar de gelijkgenaamde film met Johnny Depp. Aan het applaus te horen is de hoofdpersoon ook een bekend iemand .... maar ik ken de goede man niet. Wel Kramer (de psych uit Cheers) die meespeelt, en man die doet het goed! Al met al heb ik me uitstekend vermaakt.
En na afloop duik ik, zoals meestal na een show, even de Disney store in. Ik had mijn zinnen gezet op een T-shirt dat ik eerder deze week heb gezien en dat ik nu wil kopen. Mensen, wat is het toch altijd afgeladen op Times Square! Niet te geloven!
Wat ik ook niet te geloven vind, is dat het T-shirt is uitverkocht!! Er liggen daar scheepsladingen van elk shirt, maar deze is uitverkocht! Gretverdrie! Het leven van een toerist hier ....
(Op het laatste plaatje na zijn deze foto's niet van mij ... ik was mijn camera vergeten en had alleen mijn mobiel .... maar ik heb het verbindingstuk naar de laptop niet bij me ....
Fietsen en Poezie
Vanmorgen ben ik weer naar de yoga-les gegaan .... eerlijk gezegd, ik moest me er wel toe zetten, maar ik wist zeker dat ik er geen spijt van zou krijgen. Zo werkt dat altijd en nu ook, het was weer heerlijk. Een ander zaaltje, een andere lerares, maar een lieve meid die veel rond liep voor correcties enzo. Dan word je nog eens extra opgerekt als je al aan het stretchen bent, en nogmaals, dat voelt toch lekkerder dan elke massage. En nou weet ik wel dat een yoga-les net zo goed in Nederland kan, maar tijdens de wandeling er naar toe en terug (zo'n 20 minuten) voel ik me net een local .... en daar geniet ik dan echt van.
Terug thuis even douchen, want de les was nog wat zwaarder dan vorige keer en ik ben best bezweet. De douche hier is schoon en goed warm. Echt lekker. Aha, ik kan meteen even een schone handdoek scoren bij de schoonmaak. Ik heb standaard een 'niet-storen' bordje aan de deurknop hangen, ik hou ervan in mijn eigen troep thuis te komen, en vind het juist vervelend als anderen het zogenaamd opruimen ... dat betekent meestal dat ze dingen weggooien die ik nog had willen gebruiken, of zo ...
En dan is het op naar de fietsverhuur. Dezelfde groupon en ook dezelfde route als anders. Even door Central Park en Upper West, en dan langs de Hudson naar beneden, alwaar ik regelmatig even pauzeer, genietend van het zonnetje en het uitzicht.
Op een gegeven moment begin ik toch honger te krijgen. Ik zie een meisje met eten het parkje binnenlopen. Ze heeft ook een bakje soep. Dan kan ze nooit van ver komen .... en dus vraag ik het haar.
Er blijkt een Witchcraft in het oude pand aan de overkant van de straat te zitten. Dat is een winkelketen met gezond eten. (Daar hangt dan wel een prijskaartje aan, uiteraard). Het is een oud fabriekspand, en het zaakje lijkt het enige winkeltje in een lange doorgang a la Chelsea Market. Ik bestel een geiten-sandwich (die komt met een hazelnotenprutje, een soort sla en avocado spread), een vers geperste rode appelsap en een linzensoep (met tomaat en kaas). Heerlijk! Hier kan ik weer even op voort.
Het plan is om nog even over de Brooklyn Bridge te fietsen en dan naar Brooklyn Bridge Park. Maar eerst moet ik een ijsgroupon innen bij New York Icecream, op Fulton street. Dat is dus smack in het middan van het Financial District, bij het WTC 1. Oftewel: in een heeeeeeel drukke buurt .... een gekkenhuis is het daar. Vooral als je met een fiets aan de hand loopt!
Oh, en er wordt iets nieuws gebouwd vlakbij het memorial:
(De volgende dag kom ik bij de metrohalte die eronder loopt, en de constructie daar echoot met deze ....) Geen idee wat het moet worden.
Ik zoek, en zoek, en zoek .... loop een Greek Yoghurt zaak in, maar dat is m ook niet ... Nee hoor, de zaak bestaat niet meer ... Wat ontzettend jammer, want ik had mezelf al helemaal lekker gemaakt met het idee van een grote bak ijs ...
En door al dat gemanoevreer door de menigte heb ik ook geen zin meer in Brooklyn Bridge .... die is ook al zo druk. Weet je wat, ik ga gewoon weer terug naar Riverside Park. Dat fietste lekker rustig en ik vind het mooi. Bovendien heb ik dan lekker de wind mee terug.
Dus in hetzelfde rustige tempo gaat de route terug. Hee, ik zie dat de trapezeschool open is! Leuk, ga ik even kijken. Het is immers zalig weer vandaag. Er is bij die piers van alles te doen. Klein grut dat voetbalt, met moeders die erbij staat de dromen dat hun zoon een prof gaat worden. I kid you not .... overheard: ' he needs to be committed if he's going to be a professional player' ..... I mean ... deze kiddo's waren amper 6 of 7 jaar! Maar het was wel schattig om te zien. Beneden waren ze met American Football bezig, dat is ook mooi.
Tegen half 6 lever ik mijn fiets weer in, want ik moet op tijd naar Bryant Park. Oh, maar niet voor ik eerst een prachtige antiekwinkel inloop. Zomaar weggestopt in wat schijnbaar een klein winkeltje is op 57 street. De spullen in de etalage waren in de aanbieding en zagen er leuk uit. Binnen stond vooral groot spul, maar helaas buiten mijn prijsrange .... de eigenaar was bereid te onderhandelen en verzekerde mij dat hij alles (hoe groot of zwaar ook) naar overal kon verschepen. Helaas kon hij niets aan mijn kwijt. "Sorry, I'm only windowshopping'. 'Why does my wife never do that?' verzuchtte hij. 'She always just shops!' Tja ... ik had geen passend antwoord ...
Bryant Park had weer een poezie avond georganiseerd, en omdat het nog vroeg in het jaar is, zitten we in Kinokunya, mijn favoriete Japanse boekwinkel grensend aan het park. Ik was vergeten dat ik al eerder naar zo'n poezie happening was geweest en dat het me toen tegenviel .... Nu eigenlijk weer ... Ik geloofd dat poetry niet zo aan mij besteed is ...
De eerste spreker (iedereen las voor uit eigen werk, al of niet nieuwe publicaties) gebruikte vooral veel dure woorden, waarvan ik er slechts een paar kende ... Bovendien sprak hij erg snel, dus ik kan rustig zeggen: ik snapte er geen bal van ... Hij had ook een aantal 'whizbangs', korte, velle gedichten. Die vond ik wel grappig.
De tweede spreker had begrijpbaar dichtwerk, het leek een beetje op Haikus (Japanse poezie met een vast ritme) en inderdaad ging het meestal over de natuur en de jaargetijden. Beter behapbaar voor mij, dat zeker. Maar hij was erg onzeker en niet goed voorbereid, en besteedde de helft van de tijd aan bladeren door zijn indrukwekkende stapel papier ... dat schoot dus niet op. En omdat hij steeds onzekerder werd, hield hij snel op ...
(Voor mezelf: Poetry Parlor Chelsea ... wil ik later nog eens goochelen)
De derde spreker lacht veel om zichzelf. (Er lag een flyer voor ons klaar met korte info over de sprekers .... 3 deelden 1 A4tje, maar deze meneer had een hele pagina voor zichzelf, met een foto waar hij uitgebreid aan tafel zit, met een volle, niet gezonde maaltijd voor zich .... ) Nu ja, het publiek vond hem ook grappig, maar ik had geen idee waar hij het over had.
En als laatste een jong meisje (begin 20) die een schizofrene vader heeft en daar een boek vol dichtsels mee heeft kunnen vullen.
(Dit klink allemaal wat negatief .... maar het is best grappig om dit eens mee te maken ... zij kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat ik het niet begrijp ....
Na afloop had ik nog een kwartiertje in de winkel voor sluitingstijd, dus toch nog weer een Japans kinderboekje gekocht ... net mijn nivaeu.
Hier vind je nog een paar extra foto's
Chocola en Sex
Vannacht wilde het slapen niet echt op gang komen en dus ik word pas van de wekker wakker. Die staat om half 10, want om 11 uur heb ik met Susan afgesproken, degene die afgelopen donderdag de rondleiding door het AMNH gaf. Ze woont vlakbij mijn hotel, heeft een hondje en een man die zo'n beetje 24/7 werkt. In de advocaterij, dat wel, en het levert hem geen windeieren op! Oh my God, wat een apartement! Het gebouw zelf is zo'n 100 jaar oud, maar de woning oogt van binnen als sprankelnieuw, voor intimi: de flat van mijn moeder is er klein bij .... en dan hebben ze nog 2 verdiepingen ook!!
Supermooi ingericht. Susan schaamde zich, want ze vond de woning een rommeltje .... maar ik kon geen haartje of verkeerd neergelegd boekje ontdekken.
Oh, en naar aanleiding van het bosje tulpen dat ik had meegenomen wist ze te vertellen dat Nederland in 9/11 een donatie van 2 miljoen narcisbollen heeft gedaan (of in ieder geval heel veel
Bloemen zijn hier trouwens wel prijzig, hoor. Op de greenmarket van Union Square: 1 bosje tulpen = 15$, 1 bosje narcissen = 18$ (daar komt dan geen tax bovenop, dat scheelt ...). En vandaag (ik loop een dag achter met dit blog) zag ik dat een bosje rozen in een buurtwinkeltje 12$ kost .... oude anjers kun je daarentegen al voor 9$ op de kop tikken ....
Koffie drinken bij iemand thuis is geloof ik ongebruikelijk hier, en na wat kletsen verhuizen we naar een chocoladewinkeltje wat verderop .... nogmaals: oh my God! Lekker!! Ik heb warme witte chocolodemelk en een heerlijke notengebakje. Net of je een gesmolten reep van zeer goede kwaliteit zit te drinken ... Zo heerlijk ... hmmmm.
Daarna nog even samen ABC kitchens ingelopen. Echt een hele gekke winkel met een zeer uiteenlopend assortiment met ook zeer uiteenlopende prijzen ... maar voornamelijk toch wel erg hoog .... een dun fludderbloesje (a la hippiestijl) komt zomaar op 350$ en een minuscuul zoutschaaltje 120$ .... okay ....?
Het regent nog steeds als we weer afscheid nemen en na een kort bezoekje aan Barnes & Nobles (voor die kaart die ik vorige keer niet gekocht heb) ben ik even gaan chillen in het hotel. Lekker douchen en nog even wat dutten .... Gelukkig begint het droog te worden, en kom, ik ben hier niet gekomen om op bed te liggen ... wat zal ik eens gaan doen ...? Ik heb nog wel tijd voor een klein museum en opt voor het 'Museum of Sex', want daar wil ik al heel lang eens naar toe.
Het stelt eigenlijk niet zoveel voor ... nou ja, de prijs wel, het museum niet ... (17,50$ excl tax, die komt er nog zachtjes bovenop).
Ik heb wel dit spel gewonnen van twee jongens.
Verder wat tekeningen, vooral uit de 18e eeuw, wat informatie over de film 'Deep Throat', vergezeld van een monsterlijk uitvergrote diafilm op een muur ... niet erg smakelijk, vond ik ... maar wel knap, dat wel, ik doe het niet na, zal ik maar zeggen ...
Wat ik vooral boeiend vond, was een tentoonstelling over het sexleven van dieren, en dan met name over homosexuele incidenten en relaties. Heel grappig en ook leerzaam.
En toen stond ik al weer bij de uitgang, een klein half uurtje later ...
Voor vanavond heb ik een 'book launch' op het programma staan, in 'the Village', in wat er op het internet als een schattig barretje uitzag. Het boek had me wel wat geleken, dus kom, waarom niet? Ik ben dol op de Village.
Het kostte me even wat moeite om het straatje te vinden, maar het is gelukt en het was een leuke wandeling. De launch was grappig (ik kan even niet op een vertaling komen, maar het gaat om een nieuw verschenen boek). Een aantal mensen aan wie het boek is opgedragen las voor uit eigen werk, al of niet terug opgedragen aan deze schrijfster. De schrijfster zelf werd steeds entusiaster, het was haar eerste boek. Op een gegeven moment dacht ik dat ze hysterisch ging worden, maar gelukkig viel dat mee. Het geheel werd afgerond met het voorlezen van een hoofdstuk door de schrijfster zelf, en dat deed ze met verve ... Een hoofdstuk met sex erin, en al werd de daad niet beschreven, de hese stem en intonatie maakten het geheel zeer sensueel.
Ik heb dan ook maar een boek gekocht. Ik vond: 'als ik een cola tic kan kopen voor 12$ incl tip, dan kan ik ook nog wel een boek van 15$ kopen, toch?' En zo zijn jullie even helemaal op de hoogte van wat alles hier zo'n beetje kost op dit moment.
Terug ben ik gaan lopen, want zo ver is mijn hotel hier niet vandaan, en het is een gezellige buurt. Het was een tikkie mistig, waardoor alles een mysterieus waas kreet ... vooral in Washington Square Park, waar de ouderwetse lantarenpalen hun gele nevelige licht over het groen verspreidden ...
Een meisje zat op een bankje te telefoneren ... ze huilde erbij ... ik had neiging om te zeggen: 'ach meid, over een tijdje ben je dit alweer vergeten' ... maar ik deed het maar niet. Een mens heeft zo haar recht op eigen verdriet ... en evengoed genietend van het moment liep ik door ... goh, er zit alweer een dag op ....
Merchant House en Curve Ballen
Vandaag besluit ik om mijn eerste yoga sessie bij te wonen. Ik heb een groupon voor een week gratis lessen bij het Bhakti Centrum op loopafstand van mijn hotel. Dus na een ochtendwandeling in het vroege zonnetje kom ik in dit pand:
Het voelt vriendelijk aan en er wordt mantra muziek gedraaid op de achtergrond. Het valt me reuze mee, ik kan aardig meekomen met de les. En wat voelt het daarna heerlijk! Ik had me voor deze trip nog verdiept in de mogelijkheid van een massage tussendoor, maar schrok van de prijzen, tussen de 150 en 300 dollar voor een sessie! Nu, ik kan je verzekeren dat een yogales minstens zo verfrissend is!
Heerlijk ontspannen wip ik even langs het hotel om me om te kleden en dan langs Starbucks voor een ontbijt. Grappig, de klok van Union Square speelt het deuntje van de Big Ben.
Het is zalig weer, prima voor de tour die ik nu heb staan: een wandeling door SOHO, georganiseerd door het Merchant House Museum. We doen een rondje in de buurt het museum en krijgen een behoorlijk stuk geschiedenis opgedist. Jammer genoeg is zijn er veel wegwerkzaamheden, maar de tour is zeker boeiend en ik ben weer wat kennis over de achtergrond van New York City rijker.
Onder andere is de Astor Place Riot aan de orde gekomen. Eind 19e eeuw was de klasseverdeling hier behoorlijk prominent. Ruwweg had je de lower class, oftewel de hardwerkende immigranten die slechts met moeite rond konden komen; de middenklasse, meestal succesvolle handelaren, zoals ook de bewoner van het Merchant House; en de absolute elite. Millionairs a la Astor, o.a. rijk geworden van de handel in beverpelzen. De Astors woonden in de mooiste panden van de buurt, compleet met stromend water en een doortrekbaar toilet, destijds een enorme luxe: de apartementen van 'Le Grange Terrace', 9 stuks in totaal, telden maar liefst 26 kamers.
Astor had ook een theater laten bouwen, maar wel dan alleen voor de absolute elite. Voor de lower classes was er ook een theater (The Bowery Boys) en op een zeker moment werd daar MacBeth opgevoerd. Laat er nou juist op dat moment ook een voorstelling van MacBeth in het Astor Theatre zijn ... een voorstelling met een, jawel, heuse Britse acteur in de hoofdrol.
Het plebs vond dat belachelijk, pompeus en een reden om een rel te schoppen. Het schijnt de eerste inter-New Yorkse rel te zijn geweest, en meteen ook de rel met de meeste slachtoffers ooit .... en dat alles over een Britse Macbeth ....
Ik stel me zo voor dat er voorafgaand al het een en ander aan het broeien was ....
Overigens beleeft het Merchant House Museum momenteel moeilijke tijden .... het is een fragiel gebouw, dat aan de zijkanten al lang niet meer gestut wordt door andere panden, waar het wel op gebouwd is. Aan een kant staat nog wel een klein, garage-achtig pand, maar er is een boze developer die daar een modern hotel voorzien van een glazen facade neer wil zetten. De lui van het museum zijn bang dat al het bouwerk, met name het heien en dergelijke, een groot gevaar zal op leveren voor hun pand. Waarschijnlijk zullen ze tijdelijk de deuren moeten sluiten om alle inboedel veilig op te slaan ...
Trouwens, het schijnt redelijk uitzonderlijk dat een pand zowel vanwege de buitenkant, maar ook vanwege het interieur op de monumentenlijst van New York City staat. Ze zijn nu druk bezig met geld in te zamelen voor rechtzaken e.d., dus mocht je wat geld willen storten, het is zeker voor een goed doel!
Tegen de tijd dat de tour voorbij is, is het bijna tijd voor de tour binnenshuis. Die wil ik graag eens doen, maar ik besluit dat het weer er nu te mooi voor is ... en dus verruil ik mijn tijd voor 1,5 uur in de metro voor Jan-met-de-korte-achternaam .... en als je dat niet als een goede ruil vindt klinken, kan ik je alleen maar gelijk geven ....
Het plan was om naar Smorgasburg te gaan. En kom, laat ik vooraf even naar de TKTS booth in Brooklyn gaan voor een discount broadway kaartje voor vanavond ....
Nou, niet dus, de booth is op zondag gesloten ..... jammer! Strike One.
Okay, dan door naar Smorgasburg .... even puzzelen welke route het beste is .... om vervolgens in een subway te stappen die de andere kant op gaat .... Strike Two.
Terug dan maar weer. Ik weet eigenlijk niet precies waar de markt is, op mijn lijst staat alleen 'Bedford Ave' als eikpunt .... terwijl ik zo in de metro zit, krijg ik in de gaten dat Bedford een hele lange Avenue is en de tijd verstrijkt gestaag .... Strike Three ...
Ik besluit dat ik geen zin heb om loos rond te dwalen en dus tuf ik maar door naar Bryant Park, alwaar ik even lekker ga chillen met een pasta en het laatste middagzonnetje. Dan even via een paar van mijn favoriete winkels richting Times Square om te kijken wat ze daar in de verkoop hebben. Goh, geen enkele rij ... (gister was ik hier ook langsgekomen, en toen waren de rijen depressief lang!). Nu ja, ze hadden dan ook maar weinig in de aanbieding en er zat niets bij van mijn gading, dus ook dat heb ik laten schieten ...
Times Square is druk als altijd, met steeds meer van die creepy kostuumlui die je proberen te claimen voor een foto en vooral een tip. Met name de zogenaamde vrijheidsbeelden vind ik ronduit eng .... Er staan inmiddels her en der borden om de toeristen erop te wijzen dat een tip geheel vrijwillig is en welk nummer ze kunnen bellen in geval de engerds te agressief worden als ze te weinig fooi krijgen.
Ik mis helaas weer de Naked Cowboy, maar er staan wel een aantal mollige Naked Cowgirls, compleet met gitaar, maar spelen kunnen ze absoluut niet! Wat een afzetterij toch allemaal .... Een gek pakkie aan trekken of halfnaakt gaan staan en dan vinden dat je daar geld mee hoort te verdienen ....
Maar kom, als een show er niet in zit, ga ik naar de Chelsea Piers Golfclub. Die doen aan zondagavond specials, waarmee je 1 uur unlimited balletjes kunt slaan voor 25$. En dat vind ik een uitstekende deal, dus begeef ik me naar de subway van Times Square, waar blijkt dat mijn trein eigenlijk vanaf Port Authority vertrekt (dat heet ook nog halte TS). Dat vind ik altijd een beetje nepperij, je loopt ondergronds een stuk verder dan je bovengronds zou doen, omdat je eindeloos moet zigzaggen. Maar: in een van de lange gangen is er wel een schitterende expositie van foto's gemaakt met de Iphone 6 (ik word daar alweer hebberig van!)
Bij de golfclub blijkt een wachtrij te zijn, maar een half uurtje zitten in een tamelijk luxe wachtruimte is ook geen straf. Dan mag ik slaan, en dat doe ik, de ene curve bal na de ander. Kan me niet schelen, ik amuseer me uitstekend en heb ondertussen een schitterend uitzicht.
Hoewel het aardig fris wordt, sta je daar onder warme lampen, dus koud worden doe je zeker niet.
Ik rond deze sportieve dag af met een sprint om de bus te halen, die me pal voor het hotel afzet. En nu maar hopen dat ik morgen geen spierpijn krijg!!