Lekker geslapen en niet onchristelijk vroeg wakker, zo op deze eerste dag in New York. Ik hoef ook niet echt vroeg de deur uit, want ik heb pas om 12 uur een afspraak in Upper West met de mede-tripadvisorforum gangers. En dus neem ik even de tijd om mijn koffer uit te pakken en de kamer een beetje in te delen. Ik ben deze keer best licht op stap gegaan en toch ben ik al spullen kwijt voor ik ze net in de ladenkast heb ingeruimd .... *zucht*

Na een snel ontbijtje in het park aan de rand van Union Square pak ik de subway naar Bryant Park, om een kadootje te kopen voor de gids van straks en gelijk even lekker rondstruinen. Daarna geniet ik even in het park van een verse sinasappelsap en het zonnetje en de heerlijke hyacinten die royaal geurend in bloei staan. Ik zie ook een perkje vlijtige liesjes, maar die dienen vooral als voer voor de vele mussen. Die vallen er letterlijk op aan!

Dan besluit ik naar 72nd street te lopen .... Het is een prachtige dag vandaag. Langs gezellige etalages en fonteintjes kom ik bij Central Park. Het is er heerlijk .... de bloesems beginnen voorzichtig te ontknoppen en overal staan narcissen te pronken. Daar wordt iedereen vanzelf vrolijk van.

Oh, en ze zijn aan het honkballen. Wat leuk .... Maar moet ik er inmiddels de pas in zetten, anders kom ik te laat .... Zonde eigenlijk van deze zonnige dag om het museum in te duiken ... maar ja, het staat al.

We hebben in Alice's Teacup afgesproken en Susan is er al. We maken kennis, en aangezien ik weet dat zij ook een Mets fan is, hebben we het al gauw over honkbal. Gister was de thuiswedstrijd van de Mets gewijd aan de eerste zwarte Major Leagua speler Jackie Robinson. Die droeg rugnummer 42, een nummer dat nu nergens in de VS meer door een honkballer gedragen mag worden, behalve op zo'n dag als gister ..... toen hadden alle Mets spelers rugnummer 42 .... hetgeen nog moeilijk bleek voor de commentators, vooral als er tussendoor gewisseld werd ^_^

Ik droeg (als Mets fan, maar ik vind hun shirts niet zo leuk) mijn Yankee T-shirt, met het eveneens gereserveerde nummer 5 van Joe Dimaggio. Altijd goed voor leuke reacties van New Yorkers.

Zo ook vandaag in het AMNH. Een juffer die in de hal 'gems en edelstenen' de wacht hield, zei meteen dat ze vrolijk werd van mijn Yankee shirt .... en toen ze het rugnummer zag, ging ze helemaal uit haar dak. Bleek dat ze Dimaggio persoonlijk had gekend en zelfs vaak met hem had geflirt. Helaas is hij nooit voor haar gevallen, maar ze was wel op zijn begrafenis geweest.

En ze werd nog enthusiaster toen ze de verhalen van Susan hoorde. Die is een officiele gids in het AMNH en wist heel veel leuke achtergrond informatie te leveren. Kortom, haar dag was helemaal goed en ze keer al naar het moment uit waar zij die nieuwe kennis ook weer over kon dragen op andere bezoekers.

Al met al hebben we een gezellige en zeker ook leerzame middag gehad. Ik heb inmiddels een boel respect voor de mensen die zo'n museum opzetten en voor alle kunstenaars die zich op de tableaus hebben gestort. Echt prachtig!

Oh ja, en als afsluiter hebben we een tijdje in de tijdelijke vlindertuin doorgebracht. Kun je tussen de vladderende vlinders lopen in een tropische kas. Echt heel leuk. Als ze vliegen, lijken ze af en toe doorzichting, zo snel wapperen de vleugels. En met een beetje geluk landt er af en toe eentje op je arm. Sprookjesachtig ...

Laat in de middag werd het tijd om afscheid te nemen en ging ieder zijn eigen weg .... voor mij werd dat na wat overpeinzingen een snelle maaltijd bij Shake Shack, om de hoek van het museum. Lekker ..... Helaas had de juffer achter de kassa niet gehoord dat ik om 'cheese fries' had gevraagd en kreeg ik enkel fries .... nou ja, maar goed ook, want de lunch van vanmiddag was nogal zoet geweest, op zijn zachts gezegd ...

Onderweg naar mijn volgende bestemming stuit ik nog op een sportveldje waar gesoftbalt wordt, en ik blijf even staan kijken. Het ene team is duidelijk een sterker dan het andere, maar vooral de leuke mix van jong en oud, dun en dik, en het spelen voor de lol maakt het spel leuk om naar te kijken.

Ik had vanavond een reservering staan voor 'Sleep No More', een soort toneelstuk in een oud pand met diverse verdiepingen. Ieder krijgt een wit masker op, (er staan diverse mensen met een zwart masker, dat zijn een soort suppoosten voor het geval dat ...) terwijl de acteurs om je heen stil hun spel spelen, soms met wat zwijgende interactie met het publiek. Er mag door niemand gesproken worden, ook niet door de acteurs. Daardoor wordt hun spel aardig fysiek, heel apart. Maar toch, het is mijn eerste avond hier en eigenlijk merk ik dat ik niet in het spel op kan gaan. Het is zeker boeiend, maar voor mij onmogelijk om een verhaallijn te volgen, al krijg je wel een idee van wat er zich afspeelt. Je kunt ervoor kiezen om achter acteurs aan te hollen, maar dat ging dan steeds met een man of 20, dus dan haak ik al gauw af, is me te druk.

Uiteindelijk weet ik ook niet wat ik er nou van vinden moet. Het was zeker interessant .... maar toch niet boeiend genoeg om me wakker te houden en dus besloot ik maar naar het hotel terug te gaan. Om daar vervolgens moe, doch tevreden in slaap te vallen.

Meer foto's hier