Vandaag ben ik op tijd wakker, en dat komt niet slecht uit, want ik moet vroeg richting Ellis Island, alwaar ik een zogenaamde 'hart hat tour' ga doen. Dat houdt in: een tour waarbij je een bouvakkershelm moet dragen. En dat is zeker nodig, want we betreden een oud gedeelte waar regelmatig stukken van het plafond naar beneden vallen. Het oude pand was ooit een ziekenhuis. En niet eens zomaar een ziekenhuis, maar destijds het beste ziekenhuis van de VS, populair dus om 'stage' te lopen of de opleiding tot verpleegkundige te volgen. De verpleegkundigen, en ook sommige dokters, woonden trouwens in de verdiepingen boven het ziekenhuis gedeelte.

De tour was echt superboeiend. Voor mij als pleeg natuurlijk helemaal. Nadat het pand rond 1950 de deuren sloot, werd de boel de boel gelaten, de deuren werden niet eens op slot gedaan en naast het natuurlijke verval van tijd, waren er ook nog wel dagjestoeristen en hebberige mensen die spullen kwamen 'lenen'.

Het is nog maar tamelijk recent dat men besloot om het eiland te herstellen als monument (en toeristenattractie) en er moest een hoop werk verzet worden. De bedoeling is om alles zo origineel mogelijk te houden. Ze willen het ziekenhuis voorlopig in 'vervallen' staat laten zien, al is er wel behoorlijk opgeruimd.

Sandy heeft enorm veel schade aangericht. In het ziekenhuis zijn aardig wat oude spullen verwoest (al of niet tijdelijk, ik begreep dat ze elders hersteld worden, momenteel) en ook het immigratiegebouw is momenteel zo goed als leeg. Beneden stond er niets meer ten toon (hoewel er wel aan een nieuwe exhibitie gewerkt werd) en boven waren alleen de fotozalen open. Het meest interessante deel met alle persoonlijke verhalen en bezittingen was helemaal leeg en de ruimtes afgesloten. Allemaal nog een nasleep van Sandy.

Tours zoals ik die vandaag gedaan hebben zijn voor het museum een goede manier om wat kapitaal bij elkaar te krijgen om de boel weer op te knappen. Ik ben blij dat ik een kleine bijdrage heb kunnen leveren

Overigens is alleen het stukje eiland waar het immigratiegebouw staat origineel. De rest is man-made, ook wel 'landfill' genoemd. De grond die daar gestort is komt van Manhattan, van waar ze gegraven hebben voor de ondergrondse. Vond ik wel een grappig detail.

Na de tour had ik gezonde trek en besloot op het eiland te eten, want ik wilde de documentaire die daar draait nog een keer zien en die zou pas over een half uur getoond worden. Dus op naar het restaurant, alwaar ik om een 'grilled cheese sandwich' vroeg, oftewel een tosti. Ik kreeg een bolletje met gegrilde kip en kaas, samen met een zakje chips .... oh ... nou ja, vooruit dan maar. Er zat ook nog een gerecycled blaadje sla bij, maar daar heb ik me niet aan gewaagd ....

Na de documentaire was het tijd om naar Manhattan terug te keren. Ik heb even wat door Barnes and Nobles gestruind, ik dacht dat Kindle van hen was en wilde de prijs eens bekijken. Nou, zij doen dus niet aan Kindle, maar wel aan Samsung, en ik heb even kwijlend boven hun tablets en telefoons gestaan .... Maar ik heb nog niets gekocht. Wel onwijs leuke kaarten gezien, daar ga ik later nog even voor terug, het is hier om de hoek, tenslotte ...

Om 4 uur had ik wederom een afspraak met wat tripadvisor-gangers, dit keer voor een foodtour door Hell's kitchen, geleid door Ziggy, aka Barry. Een Russische, niet-praktiserende Jood, die via Israel in New York terecht is gekomen, door dappere beslissingen van zijn ouders. Hij doet die tours als hobby, gratis en tippen mag ook niet. Verder was er Lisa (de Nieuw-Zeelandse van gister) en later kwam Idrinkwater .... een Indiase jongen, wiens echte naam ik niet goed heb verstaan.

We hebben een paar heerlijke adresjes bezocht, overal een kleinigheid genuttigd tegen een zeer redelijke prijs ... eind van de tour was ik 20$ kwijt.

Stop 1: Little Kung Fu

Waar we heel aparte en zeer smakelijke dumplings hebben gegeten.

Stop 2: > >Gazala's , gerund door een jonge Oost-Europese vrouw die inmiddels haar tweede restaurant heeft geopend. Burekas met geitenkaas en spinazie, geserveerd met hummus en tabouli ... Super lekker!

Stop 3: Een bakker die helaas gesloten bleek voor een verbouwing. Jammer, want zijn broodjes schijnen heerlijk te zijn ....

Stop 4: Een Indiaas restaurant, ik ben helaas de naam vergeten, en ook de naam van onze snacks (een soort vuile oortjes, met een zeer pittige vulling van varkensvlees)> o ja: 'empenadas'. Het restaurant zat vol, dus namen we onze hapjes mee om in een parkje te nuttigen. Niet zo maar een parkje, nee, een community garden. Dat zijn kleine stukjes groen die door de buurtbewoners onderhouden worden en vaak alleen toegankelijk voor sleutelhouders. En laat Barry nou zo'n sleutelhouder zijn! Wat onwijs leuk!

Je vindt van alles in zo'n tuin: bloemen, maar ook kruidentuintjes, en in deze ook nog eens bijenkorven. De bijen zijn helaas nog niet teruggekeerd, ze weten niet waarom ....

Stop 5: The Press Lounge. Hier hebben we niets genuttigd, maar alleen van een superuitzicht genoten. Ik had er best wat willen drinken, maar dat hebben we niet gedaan. Het is best een chique pand, maar niemand kijkt op je neer als je in spijkerbroek komt.

Stop 6: Een nieuw pand, waarvan de begane grond gevuld is met eetstekjes van diverse (chique, lees: iets duurdere, maar niet heel veel duurdere) zaakjes. Ik meen dat dit het was, niet helemaal mijn stijl .... Hier hebben we ons toetje genuttigd in de vorm van een heerlijk ijsje: gezouten caramelsmaak. Daar had ik wel van gehoord, maar ik had het nog nooit geproefd ...... zaaalig!

Naast dat het lekker was, was het ook gezellig. Amerikanen hebben geen enkele moeite met een paar uur volkletsen. Idrinkwater was erbij gekomen op uitnodiging van Lisa, en Barry en hij hadden elkaar wel eens eerder getroffen. Maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat Barry op zijn minst gemengde gevoelens had bij deze extra gast, want de jongen had veel te vertellen en viel Barry continue in de reden. En die zat toch regelmatig erg donker voor zich uit te kijken ..... dat gaat geen vaste combi worden, die twee!

Ik had nog even het plan om een bezoekje aan Bryant Park te brengen, maar ik merkte al gauw dat ik dat niet ging halen .... en dus ging ik al om acht uur richting huis .... voor een vroege avond. Het was in meerdere opzichten weer een heerlijke dag!

Als je nog wat toelichting bij de foto's wil, moet je even hier kijken ...