Weer lekker uitgerust ga ik vanmorgen op stap. Ik heb om 11 uur een afspraak voor een galerie-tour in Chelsea dus ik kan op mijn gemak die kant op lopen. Eerst even langs de groentemarkt op Union Square, om alle kleurige en geurige waar te bestuderen. Oh wacht, ik heb nog een groupon voor Jaffa Juice, en ik had gister gezien dat hier een winkel in de buurt zat .... Ja hoor, daar links een straat verderop .... jemig, er staat een giga rij die hoek om hoek doorloopt .... is Jaffa Juice zo populair?

Gelukkig nee, niet voor mijn winkel, dus ik ben snel aan de beurt en bestel ik heerlijke 'Peach Perfect', net zo lekker als die klonk.

Maar dan ben ik toch nieuwsgierig waar New Yorkers dan zo voor in grote getalen aanrukken? Het blijkt voor een 'promotional examn' te zijn, en wel van high school fashion industry ...

Tegen de tijd dat ik bij de Highline aankom, heb ik nog wel even en kan ik een stukje meepakken. New Yorkers klagen erover dat de Highline zo'n toeristenattractie is geworden dat zij er zelf niet meer van kunnen genieten. Ik vond dat altijd een beetje overdreven, maar vandaag moet ik toch toegeven dat ze wel een beetje gelijk hebben. Maar het is er toch mooi, en gezellig, vind ik ....

Om 11 uur heb ik een afspraak met Marc .... iemand die van kunst houdt en weliswaar niet zelf een galerie heeft, maar wel veel koopt en op internet weer verkoopt. Met zijn tours probeert hij mensen bewust te maken van de prachtige galeries in Chelsea, nu ze er nog zijn .... onder andere door de Highline en het grote publiek dat deze trekt, komen er steeds meer sjieke eetgelegenheden en zullen de huren van de panden weer zoveel stijgen dat huurders naar elders moeten trekken .....

We zijn zo'n 6 a 7 galeries binnengeweest, de een nog indrukwekkender dan de andere. Maar goed, daar had Marc ze dan ook op uitgekozen, natuurlijk. Hij had ook een leuke folder voor ons, waar alle galeries van Chelsea op staan aangegeven (Bri, ik heb er een extra voor je meegenomen!) en een lijst met wat hij aanraders vindt. Zo leuk allemaal. We liepen door straten die ik normaal gesproken geen moment de moeite waard zou achten, omdat ze er saai en industrieel uit zien .... maar die schijn bedriegt en achter elke deur lijkt wel een kleine galerie te huizen.

En Marc weet er veel over te vertellen. Leuk ook om de eigenaars te bestuderen, want het is natuurlijk artistiek volk en vooral de dames doen hun best er anders uit te zien dan anderen. Trouwens, je kunt altijd om de laatste press release vragen, daar staat dan meestal het een en ander uitgelegd over de huidige exhibitie. En ik heb me laten vertellen dat je best kunt onderhandelen over de prijs om er zo'n 10% vanaf te krijgen. (Maar dan nog kan ik de dingen die ik leuk vind zonder meer niet betalen ..... )

De namen van de galeries weet ik niet meer .... maar elk had een ander motief.

Dit is van een Nederlandse kunstenaar: doorzichtig acryl met olieverf

Of kunst van zout en beton

Oude kranten bewerkt met ontwikkelaar (je weet wel, van vroeger, toen je zelf nog foto's kon ontwikkelen)

En zo nog meer. De openingen van nieuwe exhibities is altijd op donderdagavond, maar dan moet je wel je weg banen tussen alle jonge kunstenaars ... artistieke jongelui die vooral voor de goedkope drankjes komen ... Misschien ga ik donderdagavond eens een kijkje nemen! Ik ben in ieder geval vast van plan zijn lijst met aanraders na te lopen, maar dan op een minder zonnige dag, want nu wil ik eigenlijk buiten blijven.

Ik wil nu naar het Museum of Reclaimed Urban Space, die hebben vanmiddag een Alphabet City Squats and Gardens Tour, oftewel een tour over kraakpanden en community gardens. Ruimte die letterlijk door bewoners is geclaimd. Dat is begonnen in de tijd dat Alphabet City (de straten heten Avenue A, Avenue B, etc) nog een echte aso-buurt was, vergeven van hoeren en drugsdealers en bendes. Zelfs nu schijn je niet echt verder dan Avenue C te moeten gaan, al vond ik het er best gemoedelijk uitzien, verderop ...

Het museum leek gesloten, wat jammer .... wel een heerlijk ruikende en goed bezochte ophaalpizzeria, waar ik een slice haal en die in de community garden aan de overkant lekker ga verorberen. Zit je zomaar in een alternatieve tuin (ik koos een hoekje met een Boeddha, een watertje en wat kunstig opgestapelde stenen) met kwetterende vogels, geurige bloemen en buurtbewoners die aan het wieden zijn. Echt weer heerlijk New Yorks.

De tuin blijkt trouwens bij het project te horen en gelukkig was het museum alleen gesloten geweest voor de lunch, of zo .... Met een gezellig clubje (2 Amerikaanse meiden, die een artikel voor discovery wilden schrijven over kraakpanden, 2 Canadese meiden en 1 jonge student uit Londen) werden we langs 2 andere tuinen geleid waar van alles gebeurde: compostering, kruiden- en groenteperkjes, speelruimte voor kinderen, er werd muziek gemaakt, getekend, ga maar door. Allemaal heel hippie-achtig, het voelde een beetje of je 50 jaar terug in de tijd ging. Maar wel supergezellig, zo'n alternatief zootje bij elkaar!

Wat helemaal leuk was, was dat we ook 2 kraakpanden van binnen gingen bekijken .... O ja, en ook kraakpanden die voor muziek of als kunstgalerie werden gebruikt. Een van de kraakpanden, een kliene 2-kamerruimte op 3 hoog, inclusief een lieve grijze kater die min of meer luistert naar de naam 'Monster', was een heerlijk overvol pand van een vrouw die daar inmiddels 35 jaar, en nu legaal, woont. Zij heeft ons haar verhaal verteld. Echt heel boeiend. Het andere pand was van onze toerleider, een man van zeker 35 jaar, die carriere maakt als milieu-activist. Hij heeft zo'n beetje eigenhandig heel New York op de fiets gekregen en is een beetje verbolgen dat de stad nu net doet alsof het een idee van de overheid was. Zijn woning was het tegenovergestelde .... heel strak, leeg, steriel. Geen daglicht, maar met allerlei zelfgeconstrueerde snufjes wel indrukwekkend ....

Al met al is het weer een boeiende dag geweest, vol met nieuwe ontdekkingen. De bus is daar een van. Die neem ik nu ook terug naar huis. De subway-lijnen lopen vooral van noord naar zuid, dus als je van oost naar west wilt, ben je op de bus aangewezen. En dat heeft zo zijn eigen charme, al moet je wel even doorkrijgen hoe het allemaal werkt.