Vanmorgen ben ik weer naar de yoga-les gegaan .... eerlijk gezegd, ik moest me er wel toe zetten, maar ik wist zeker dat ik er geen spijt van zou krijgen. Zo werkt dat altijd en nu ook, het was weer heerlijk. Een ander zaaltje, een andere lerares, maar een lieve meid die veel rond liep voor correcties enzo. Dan word je nog eens extra opgerekt als je al aan het stretchen bent, en nogmaals, dat voelt toch lekkerder dan elke massage. En nou weet ik wel dat een yoga-les net zo goed in Nederland kan, maar tijdens de wandeling er naar toe en terug (zo'n 20 minuten) voel ik me net een local .... en daar geniet ik dan echt van.

Terug thuis even douchen, want de les was nog wat zwaarder dan vorige keer en ik ben best bezweet. De douche hier is schoon en goed warm. Echt lekker. Aha, ik kan meteen even een schone handdoek scoren bij de schoonmaak. Ik heb standaard een 'niet-storen' bordje aan de deurknop hangen, ik hou ervan in mijn eigen troep thuis te komen, en vind het juist vervelend als anderen het zogenaamd opruimen ... dat betekent meestal dat ze dingen weggooien die ik nog had willen gebruiken, of zo ...

En dan is het op naar de fietsverhuur. Dezelfde groupon en ook dezelfde route als anders. Even door Central Park en Upper West, en dan langs de Hudson naar beneden, alwaar ik regelmatig even pauzeer, genietend van het zonnetje en het uitzicht.

Op een gegeven moment begin ik toch honger te krijgen. Ik zie een meisje met eten het parkje binnenlopen. Ze heeft ook een bakje soep. Dan kan ze nooit van ver komen .... en dus vraag ik het haar.

Er blijkt een Witchcraft in het oude pand aan de overkant van de straat te zitten. Dat is een winkelketen met gezond eten. (Daar hangt dan wel een prijskaartje aan, uiteraard). Het is een oud fabriekspand, en het zaakje lijkt het enige winkeltje in een lange doorgang a la Chelsea Market. Ik bestel een geiten-sandwich (die komt met een hazelnotenprutje, een soort sla en avocado spread), een vers geperste rode appelsap en een linzensoep (met tomaat en kaas). Heerlijk! Hier kan ik weer even op voort.

Het plan is om nog even over de Brooklyn Bridge te fietsen en dan naar Brooklyn Bridge Park. Maar eerst moet ik een ijsgroupon innen bij New York Icecream, op Fulton street. Dat is dus smack in het middan van het Financial District, bij het WTC 1. Oftewel: in een heeeeeeel drukke buurt .... een gekkenhuis is het daar. Vooral als je met een fiets aan de hand loopt!

Oh, en er wordt iets nieuws gebouwd vlakbij het memorial:

(De volgende dag kom ik bij de metrohalte die eronder loopt, en de constructie daar echoot met deze ....) Geen idee wat het moet worden.

Ik zoek, en zoek, en zoek .... loop een Greek Yoghurt zaak in, maar dat is m ook niet ... Nee hoor, de zaak bestaat niet meer ... Wat ontzettend jammer, want ik had mezelf al helemaal lekker gemaakt met het idee van een grote bak ijs ...

En door al dat gemanoevreer door de menigte heb ik ook geen zin meer in Brooklyn Bridge .... die is ook al zo druk. Weet je wat, ik ga gewoon weer terug naar Riverside Park. Dat fietste lekker rustig en ik vind het mooi. Bovendien heb ik dan lekker de wind mee terug.

Dus in hetzelfde rustige tempo gaat de route terug. Hee, ik zie dat de trapezeschool open is! Leuk, ga ik even kijken. Het is immers zalig weer vandaag. Er is bij die piers van alles te doen. Klein grut dat voetbalt, met moeders die erbij staat de dromen dat hun zoon een prof gaat worden. I kid you not .... overheard: ' he needs to be committed if he's going to be a professional player' ..... I mean ... deze kiddo's waren amper 6 of 7 jaar! Maar het was wel schattig om te zien. Beneden waren ze met American Football bezig, dat is ook mooi.

Tegen half 6 lever ik mijn fiets weer in, want ik moet op tijd naar Bryant Park. Oh, maar niet voor ik eerst een prachtige antiekwinkel inloop. Zomaar weggestopt in wat schijnbaar een klein winkeltje is op 57 street. De spullen in de etalage waren in de aanbieding en zagen er leuk uit. Binnen stond vooral groot spul, maar helaas buiten mijn prijsrange .... de eigenaar was bereid te onderhandelen en verzekerde mij dat hij alles (hoe groot of zwaar ook) naar overal kon verschepen. Helaas kon hij niets aan mijn kwijt. "Sorry, I'm only windowshopping'. 'Why does my wife never do that?' verzuchtte hij. 'She always just shops!' Tja ... ik had geen passend antwoord ...

Bryant Park had weer een poezie avond georganiseerd, en omdat het nog vroeg in het jaar is, zitten we in Kinokunya, mijn favoriete Japanse boekwinkel grensend aan het park. Ik was vergeten dat ik al eerder naar zo'n poezie happening was geweest en dat het me toen tegenviel .... Nu eigenlijk weer ... Ik geloofd dat poetry niet zo aan mij besteed is ...

De eerste spreker (iedereen las voor uit eigen werk, al of niet nieuwe publicaties) gebruikte vooral veel dure woorden, waarvan ik er slechts een paar kende ... Bovendien sprak hij erg snel, dus ik kan rustig zeggen: ik snapte er geen bal van ... Hij had ook een aantal 'whizbangs', korte, velle gedichten. Die vond ik wel grappig.

De tweede spreker had begrijpbaar dichtwerk, het leek een beetje op Haikus (Japanse poezie met een vast ritme) en inderdaad ging het meestal over de natuur en de jaargetijden. Beter behapbaar voor mij, dat zeker. Maar hij was erg onzeker en niet goed voorbereid, en besteedde de helft van de tijd aan bladeren door zijn indrukwekkende stapel papier ... dat schoot dus niet op. En omdat hij steeds onzekerder werd, hield hij snel op ...

(Voor mezelf: Poetry Parlor Chelsea ... wil ik later nog eens goochelen)

De derde spreker lacht veel om zichzelf. (Er lag een flyer voor ons klaar met korte info over de sprekers .... 3 deelden 1 A4tje, maar deze meneer had een hele pagina voor zichzelf, met een foto waar hij uitgebreid aan tafel zit, met een volle, niet gezonde maaltijd voor zich .... ) Nu ja, het publiek vond hem ook grappig, maar ik had geen idee waar hij het over had.

En als laatste een jong meisje (begin 20) die een schizofrene vader heeft en daar een boek vol dichtsels mee heeft kunnen vullen.

(Dit klink allemaal wat negatief .... maar het is best grappig om dit eens mee te maken ... zij kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat ik het niet begrijp ....

Na afloop had ik nog een kwartiertje in de winkel voor sluitingstijd, dus toch nog weer een Japans kinderboekje gekocht ... net mijn nivaeu.

Hier vind je nog een paar extra foto's